Willen we geluk of gelijk? Vaak zit ons ego ons in de weg en moeten we ons gelijk krijgen. Maar waarom eigenlijk? Is die gratificatie op de korte termijn ons geluk waard? Ik ben gefascineerd door mensen. Er is zoveel te zien als je omgeven bent door mensen, zeker als ze met elkaar in gesprek zijn. We communiceren namelijk zoveel meer dan alleen de uitgesproken boodschap. Onze lichaamstaal spreekt boekdelen en je moet van goede huize komen wil je die kunnen manipuleren. Je lichaamstaal geeft weer wat je echt denkt en voelt. Als ik mensen in discussie zie, zijn er veel verschillende rollen te herkennen. Je ziet mensen die vooral hard schreeuwen en niet luisteren, mensen met een gesloten houding die bij hun standpunt blijven wat de ander ook inbrengt, mensen die vooral luisteren en minder uitbrengen en mensen die luisteren om een argument te zoeken dat ze kunnen breken. Om vervolgens de discussie uit te komen met het gevoel noch gelijk te hebben gekregen van de ander, noch dat geluksgevoel te voelen. Ik zeg bewust ‘gekregen’ want dat is wat we vaak toch willen: die bevestiging van gelijk, van het winnen van het argument. En maakt gelijk dan ook gelukkig? Hoe je je opstelt in een discussie makes all the difference for its outcome.
Raise your arguments, not your voice
Als ik kijk naar mezelf ben ik iemand die inhoudelijk wel de discussie aangaat als ik het belang van het argument groot genoeg vind. Gelijk krijgen om het gelijk krijgen interesseert mij niet. De relatie is mij ook veel waard. En ik sta open om andermans argumenten aan te horen en te vergelijken met wat ik vind. Wellicht doet de nieuwe informatie mij van mening veranderen. Dat is niet erg, dat is een nieuw inzicht. We kunnen nooit de hele waarheid kennen, onze perceptie is immers per definitie nooit de waarheid omdat die voor iedereen anders is. Ieder mens heeft een eigen uniek pad bewandeld en daardoor een ander referentiekader. We hebben het geluk hier te leven in een democratie waarin we onze eigen mening mogen hebben. Het is de kunst om de feiten van de meningen te onderscheiden en daarmee een gedegen eigen mening te vormen. Natuurlijk is het leuk als een ander zich in je gedachtengang kan vinden. Die bevestiging heeft de mens soms nodig en doet ons sterker voelen. Maar dat gelijk is voor mij geen geluk. Agree to disagree is een prima statement. Ik denk namelijk dat ik gelukkiger uit een discussie kom als die gelijkwaardig was. Als het om inhoud ging en de relatie goed blijft. Zolang je zelf achter je eigen gelijk staat en kunt accepteren dat de ander dat tegelijkertijd met zijn argumenten óók kan hebben, dan is dat misschien wel geluk. Omdat je de ander accepteert voor wie hij is en je jezelf openstelt voor nieuwe kennis zonder dat je bang bent voor gezichtsverlies. Het is prima om te zeggen: “dat vond ik eerst, maar nu denk ik dit.” Dat is geen zwakte maar dat opent deuren.
Ego
We luisteren vaak dus niet echt. We hebben de neiging om enkel te luisteren om te reageren, in plaats van de ander oprecht te willen begrijpen. Het geluk dat ik hier bedoel is niet per se het ‘gelukkig voelen’ an sich. Ik heb het meer over de situatie en ‘pick your battles’. Ego zit ons in de weg en dat is dan wel weer een overeenkomst met gelukkig voelen an sich: het kunnen herkennen van het ego en dat niet laten overrulen. Wat is ego nou eigenlijk? Hoe vaak horen we iemand zeggen: ‘hij heeft zo’n groot ego’ (ja typisch, dat hoor je vaker over mannen dan over vrouwen). Ego wordt door VanDale gedefinieerd als het zelfbewustzijn. Je zou denken dat als iemand een groot ego heeft, dat eigenlijk heel positief is: hij of zij is heel zelfbewust. Ken u zelve. Maar zodra dat ego de overhand krijgt in communicatie wordt die zelfbevestiging middels gelijk krijgen belangrijker dan geluk. De korte termijn versus de lange termijn, in mijn opinie. Het gelijk hebben of krijgen geeft even een momentje van victorie. Gelukkig zijn is een staat van zijn die je in je draagt. Als je je geluk uit je gelijk haalt, kan iedereen het je afnemen.
Liefs, Bridget