Ik ben bijna altijd wel ‘bezig in een boek’. Ik houd van lezen en heb een brede smaak. Van spiritueel tot zakelijk en van humor tot literatuur. Onlangs begon ik aan ‘De weg naar mijn vrijheid’ van Rahma el Mouden. Een inspirerend boek van een vrouw die aan het hoofd staat van MAS: Multicultureel Amsterdams Schoonmaakbedrijf. Ze is van Marokkaanse komaf en in de jaren zeventig naar Nederland geëmigreerd. Daar heeft ze altijd gevochten voor vrijheid, die voor haar niet vanzelfsprekend was. Wat ik zelf erg in het boek herken is het geluksgevoel iedere keer als ze een opdracht binnen sleept die ze zelf ook erg graag wil hebben. Niet ‘gewoon meer klanten’. Nee. Specifieke klanten. Rahma heeft een lijstje met zaken die ze wil bereiken en klanten voor wie ze wil werken. En ook al lijkt de concurrentie soms op het eerste zicht betere papieren te hebben: ze probeert het gewoon. En vaak wordt haar de opdracht gegund. Zij zet echt een persoonlijkheid neer, heeft visie op relatiemanagement en een bepaalde maatschappelijke betrokkenheid. Allemaal dingen die ik ook belangrijk vind en probeer uit te dragen.
En ook ik heb letterlijk een lijstje met organisaties waar ik voor gewerkt wil hebben met mijn bedrijf. Ik heb al enkele mooie kunnen afvinken. En linksom of rechtsom ga ik de rest ook bereiken. Daar twijfel ik niet aan. Als ik iets echt wil, ben ik bereid daarvoor te werken, en hard ook. En als die organisaties dan ‘ja’ zeggen, of zelfs bij me terug komen, dan voel ik me bijzonder. Elke euro die ik verdien met BridgetJ is niet alleen een inkomen, het is ook een compliment. Zo zie ik dat echt. Mijn klanten kiezen mij i.p.v. één van de duizenden (!) andere beschikbare tekstschrijvers en communicatieadviseurs. Dat is toch iets om super trots op te zijn?
The girl next door
Met het boek stelt Rahma ook een prachtig rolmodel. We hebben in Nederland genoeg vrouwen die vette dingen doen maar waar we gewoon niks over weten. En als we willen dat meer vrouwen topposities bekleden, is het juist belangrijk om veel inspiratie te geven aan al die meisjes die nu nog in de kleuterklas zitten, want je kunt niet vroeg genoeg beginnen. En voor een groep inwoners die zich misschien minder vertegenwoordigd voelt door ‘witte leiders’ met topposities, zijn verhalen als dat van Rahma heel fijn. Want als je nog niet op de basisschool bedacht dat zo’n imperium een optie was, kan je altijd nog later beginnen. Of je nou 20, 30 of 60 bent: je kunt altijd iets creëren, als je er maar in gelooft. Ik vergeet niet meer dat een oud-collega ooit tegen mij zei: ik vind het zo gaaf dat jij gewoon voor een eigen bedrijf bent gegaan want je bent voor mij ‘the girl next door’. Dat zie ik als compliment: als ik het kan, kan iedereen het. Dus als je een vet idee hebt, geef het dan een kans. Ieder mens heeft een talent en je bent hier onder andere in dit leven om dat talent te ontdekken. Soms kan iets simpels, iets kleins, uiteindelijk iets heel essentieels zijn. En het leven is te kort om je af te vragen ‘wat als…’
Liefs,
Bridget