Hoe gaat het met #projecthuis vraag je je misschien af als je me al wat langer volgt. Onlangs kreeg ik een telefoontje van Slimmerkopen, het sociaal koopinitiatief in mijn regio waar ik eerder over schreef. Ik ben al meermaals op de reservelijst geplaatst en nu was een van die huizen terug in de verkoop gekomen.
Ik werd gebeld op dinsdag voor een bezichtiging op de maandag erna. Met een grote ‘maar’: er waren nog enkele kandidaten voor mij – ze mocht niet zeggen hoeveel – en als die in de tussenliggende dagen na hun bezichtiging zouden besluiten het te kopen, dan werd mijn bezichtiging geannuleerd. Ik voelde de bui al hangen, maar probeerde te blijven hopen. Ik was er immers zo dichtbij.
Als je aan de beurt bent mag je het direct voor de vraagprijs kopen en hoef je dus niet te overbieden. Dat is in deze markt eigenlijk nog de enige manier. Op woensdag bleef de telefoon stil, maar op donderdag rinkelde die: de persoon voor mij heeft het huis gekocht. Grrrr weer niet. En nu zo dichtbij. Maar direct ook weer zo ver weg.
Brieven
Mijn persoonlijke brief doe ik ook nog altijd in de brievenbussen, en af en toe krijg ik daar reactie op. Lieve reacties van mensen die me een hart onder de riem steken en sommigen die wel geïnteresseerd zijn, maar dan hun huis aanbieden van ‘slechts’ 400.000 ton of 450.000. Super lief bedoeld maar dat is dus al ver boven wat ik kan betalen.
Met het huidige nieuws over ASML dat er nóg eens 20.000 woningen tekort zijn en de voorspelling dat locals zullen gaan wegtrekken om de exorbitant stijgende huizenprijzen, wordt mijn situatie niet beter. In mijn ideale wereld is zowel de schoonmaker als de CEO mijn buurman. Ik hou een mix omdat ik denk dat dat je stad of dorp gezond houdt en je meer inlevingsvermogen in elkaar hebt. Maar dit ideaal drijft steeds verder weg. Sterker nog, als zelf ik met oprecht een goede baan het niet meer kan betalen, waar bestaat deze staat straks nog uit dan?
Wat nu?
Dat weet ik ook niet precies. Ik begin me ook serieus af te vragen of ik nog voor mijn 35ste (april volgend jaar) een huis kan kopen. Vroeger was ik daar niet eens mee bezig, ik verwachtte dan al lang en breed gesetteld te zijn. Maar dat liep nogal anders. Maar als het pas op of na mijn 35ste lukt, betaal ik 2 procent overdrachtsbelasting. Nu is dat nog 0 procent als het me lukt voor mijn 35ste. Die kans begin ik klein te achten. Dat betekent ook weer een extra last (bij een huis van 325.000 is dat 6500 euro!) en dus weer meer vertraging of minder opties.
Ik denk dat Slimmerkopen qua prijs nog de enige optie is, maar daar is het puur geluk hebben. Zoals ik eerder schreef: zelfs bij de ‘direct te koop’ woningen reageerde ik super snel en nog stond ik achter tig anderen op een reservelijst. En de loting heb ik in ruim zeven jaar tijd nog nooit gewonnen. Long story short: het is niet erg waarschijnlijk dat ik via deze weg het ga halen voor april 2025.
Conclusie: er moet een wonder gebeuren. Als je kunt toveren, let me know.
Liefs,
Bridget
PS worstel je ook met het kopen van een huis? Ik las onlangs het boek ‘Wat de gek ervoor geeft’ van ‘de makelaar’ van tv-programma ‘Kopen zonder kijken’, Alex van Keulen. Hij legt uit wat er komt kijken bij het kopen en verkopen van een huis – je moet je even dor de eerste pagina’s worstelen, maar dan geeft Van Keulen voorbeelden van huizen die hij in zijn carrière gekocht of verkocht heeft. En die wil je lezen. Ik heb hardop gelachen.
Een klein stukje van een huis van twee heren dat hij in de verkoop mocht nemen met een wel heel bijzonder interieur en speciale kelder: ‘Door het hele huis hingen afbeeldingen van mannelijke torso’s met – hoe zeg ik dit zo netjes mogelijk? – indrukwekkende onderstellen. En niet alleen afbeeldingen, maar ook schilderijen, beeldhouwwerken, boeken… Toen ik dacht dat ik alle kamers en kunst had gezien, bleek er ook nog een ‘amusementskelder’ te zijn.’ Toen Van Keulen het licht aan deed – met de klant naast zich – zag hij een kelder vol porno. ‘Gewoon strak naar voren kijken, dacht ik. Ik zei: ‘Leuk ingericht. De kleuren zijn mooi op elkaar afgestemd.’
Er bleek ook nog een extra badkamer in aanbouw. Van Keulen spotte al snel een regendouche. ‘Top gedaan. Razend populair die dingen, goed voor de verkoop.’ Maar daarnaast hing nog een slang, wat lager, met slechts één gaatje en waarschijnlijk best een krachtige straal. Hij sloeg het vragen stellen hierbij maar even over. Flash forward: een keurig refro-gezin inclusief kinderen kwam voor een bezichtiging. De speciale extra douchekop viel de vrouw des huizes direct op. ‘Waar is deze voor? Wat ongemakkelijk keek ik naar de vloer. Die eh, is denk ik om de voegen te reinigen, stamelde ik. ‘Oh handig’, zei ze. Ja, heel handig, beaamde ik.’
Dus, als je ook gefrustreerd bent dat het niet lukt, lees dit boek om je humeur een beetje te verbeteren en nog wat te leren over waar je op moet letten bij het kopen of verkopen van een huis!