Ja, het bestaat nog. Iemand van 28 die nog nooit gekampeerd heeft. Aangenaam. Althans, tot deze zomer. Mijn kampeerontmaagding is een feit en ik neem je mee in de kampeerwereld door de ogen van een firsttimer. Want boy wat is dat anders dan een hotel…
Haringen. Tentstokken. Knijpkatten. En vragen. Heel veel vragen die in me opkwamen als ik dacht aan kamperen. Hoe blijft die tent precies staan? Waarom hangt er niet gewoon standaard wc papier op de toiletten? Waarom zitten deze mensen allemaal vrijwillig zo dichtbij elkaar ‘in de tuin’? Waarom heet een haring een haring als ie er niet uitziet als een vis, noch zulke eigenschappen bevat? Hoeveel huwelijken gaan kapot door het opzetten van tenten?
De beginnersfout
De douche werkt op muntjes. Muntjes van 50 cent. Moet je maar net hebben. Maar als je deze dan goed bewaart, kan je in ieder geval genieten van een lekkere douche. Geen overbodige luxe bij de 37 graden die wij overdag hadden. Ik keek uit naar mijn douche. Missie douche: een tas mee met douchegel, shampoo, conditioner, haarelastiek, haarborstel, handdoek, ondergoed, kleding, badslippers, scheermesje, scheergel. Alles wat ik kon bedenken. Ik was op alles voorbereid. Behalve op het muntjesgedeelte. Die muntjes lagen nog goed gesorteerd in de tent. En daar kwam ik natuurlijk achter op het moment dat ik al geheel uitgekleed was en geïnstalleerd met douchegel, want tja, water besparen aangezien je nooit vooraf weet wanneer dat muntje precies ‘op’ is. Dus. Alles weer aan, terug naar de tent, muntje mee en in de herkansing.
Gras tussen je tenen
Ik denk dat ik hier het meest van heb genoten tijdens het kamperen. Het gras tussen je tenen, continu in contact met de aarde. De vogeltjes horen fluiten. (Tijdstip maakte deze keer niet uit, maar dat begrijp je beter na de volgende alinea.) Dat altijd witte lijf van mij kreeg langzaam toch een klein beetje kleur. Ja, ik wist al dat ik hield van de natuur en al het moois dat er buiten is, maar dat gaat met het kamperen hand in hand.
Prachtige omgeving
De plek van de camping doet natuurlijk ook veel. Wij hadden het geluk op een toffe plek in Friesland te staan. Een provincie waar ik nog nooit was geweest en waar nog genoeg te ontdekken is. En ik had een perfecte gids die haar jeugdherinneringen graag met mij wilde delen. Ik hoef je niet uit te leggen dat ik me daarmee meer dan gezegend voelde. 🙂 Wat een veelzijdige provincie met schattige dorpjes, mooie natuur en heel vriendelijke mensen.
Slapen achter een rits
Ik heb het idee dat ik echt een vreemde eend in de bijt was op de camping. Mijn grote angst lag toch wel op het gebied van slapen: ik wil me veilig voelen, zeker als ik slaap en dus niet bewust en daardoor kwetsbaar ben. In mijn hoofd was een doek met rits zeker niet de definitie van veilig: iedereen kon zo bij mijn bed terwijl ik lag te slapen. Dus ik sliep niet. Helaas, ik heb me niet over deze angst heen kunnen zetten en kennis gemaakt met insomnia. Boy wat is dat heftig! We speelden ’s avonds steeds een spelletje en ik werd met de avond slechter. Slaap is echt underrated. Ik ben normaal gesproken zeker een makkelijke slaper: leg me ergens neer en ik ben weg. Op een bed, vloer, vriend of yogamat. Geen probleem. Maar dus niet in een tent. Bij deze een oproep: is er iemand die dit kan begrijpen of ben ik -Remy- alleen op de wereld?
Angsten overwinnen
Deze vakantie stonden mij een paar uitdagingen te wachten. Naast slapen in een tent (faal), opzetten van een tent (semi-gelukt met hulp) ook een tochtje op een zeilboot en een middagje kanoën. Voor iemand die snel zeeziek is wellicht niet de eerste keus maar zeker dat laatste wilde ik wel graag eens proberen. Nu, mijn angst voor de kano gaat over het kleine rondje dat je toegang is tot de boot. En tevens je uitgang. Wat nu als dat ding omslaat en ik er ondersteboven in blijf steken. Dat is een probleem. Voor de zeilboot gold semi hetzelfde, maar dan is die groter met nog meer kans dat ik er in paniek niet de rand van kan vinden, eronder blijf steken en verdrink. Ik krijg het weer warm als ik eraan denk. Angsten kunnen irreëel zijn, maar ze zijn er en je kunt ze niet zomaar wegpraten. En ze zijn menselijk, het is ook niet erg en ik ben er van overtuigd dat iedereen wel ergens bang voor is. Goed, terug naar de bootjes. Ik ga me niet stoerder voordoen dan ik ben en ben vanaf het begin heel eerlijk geweest over de angsten die ik voelde voor deze activiteiten. Maar ik ben aan boord gegaan en trots op mezelf dat ik het gedaan heb. Het kanoën vond ik zowaar nog ontspannend. Tot ik zelf even mocht peddelen. Gadvergiebels wat zwaar! En wat stuurt dat lastig. Voor de veiligheid van ons beiden (en de overige watergebruikers) werd ik na deze trial and error sessie weer gevaren. 🙂 Respect voor deze super kanoster die ons beiden in no-time totaal zo’n 12 km heeft gepeddeld. <3
De balans opmaken
Goed, we hebben de kampeerervaring gehad. Ik vind het sowieso een goed idee om regelmatig nieuwe ervaringen op te doen. Ook als ze je beangstigen: ze doen je het leven net weer even anders bekijken en je horizon verbreden. Ik ben trots dat ik me heb opengesteld voor de nieuwe ervaringen en mijn angsten op de proef heb gesteld. En dankbaar dat ik iemand aan mij zij had die ik 200% kon vertrouwen, dat maakte alle verschil.
Wat ik leuk vond kamperen:
Buiten zijn
Bewust zijn van natuurgeluiden
Je leert je eigen ‘luxe’ van thuis weer meer waarderen
Wat ik niet per se zal missen van het kamperen:
’s Nachts naar buiten moeten voor een wc
Zoveel shit moeten meenemen/aan moeten denken mee te nemen!
Niet slapen
Zelf je ‘huis’ moeten opbouwen en afbreken
Later vroeg ik me af of je vakantie hetzelfde is/voelt als je deze plekken bezocht had maar op een andere manier geslapen had. Ervaart een kampeerder Balk hetzelfde als iemand in een appartement/hotel/bungalow? Geen idee. Zoveel mensen, zoveel wensen, denk ik. Ondanks dat ik denk dat ik geen geboren kampeerder ben, had ik het voor geen goud willen missen.
Liefs, Bridget
