Een vraag die je na je tiende niet vaak meer krijgt. Misschien vind ik daarom de reclame van LOI ook wel zo leuk: een volwassen man in pak die eigenlijk geen antwoord op die vraag weet. Want waarom zouden we stoppen met nadenken wat we willen worden? Als je jezelf die vraag nog regelmatig stelt zorg je ervoor dat je niet zomaar in een sleur raakt. Het is prima als je na 10 jaar besluit iets anders te gaan doen. Waarom zou je je hele leven hetzelfde doen? Nergens voor nodig.
Van modeontwerper tot dierenarts
Ik heb veel gewisseld. Van piloot tot sundae ijsjes maker bij McDonalds (?! Lekker specifiek Bridge, maar toen ik klein was waren er nog geen hippe McFlurry’s en die 50 cent hoorntjes vond ik echt niks zonder saus) en van modeontwerper tot dierenarts. Tot ik erachter kwam dat je dan ook dieren moet laten inslapen en open snijden. Geef mijn portie maar aan Fikkie.
40 uur hetzelfde doen leek me in ieder geval niks. Nog steeds niet trouwens. Elke dag een ander beroep daarentegen wel. Ik maakte een weekplanning: maandag advocaat, dinsdag dokter, woensdag kapper, donderdag patissier en vrijdag vrijwillig in het dierenasiel. Een deel van die filosofie heb ik vandaag de dag nog. Ik doe immers verschillende dingen naast elkaar. Ook merkte ik al snel dat ik iets van mezelf wilde. Waar ik als kind bedacht dat ik vriendschapsarmbandjes kon vlechten en die zou verkopen en daarmee ‘binnen zou lopen’ (ha-ha, als je geen gevoel meer in je vingers wilt, moet je dit de hele dag doen), kwam ik daar later op terug. Een eigen bedrijf maar dan middels een talent dat wel vol te houden is. BridgetJ werd in 2014 geboren.
Iets groots doen
Dit is ook iets dat ik al van jongs af aan in mijn hoofd heb gehad (en nog steeds heb): ik wil iets groots doen! Nu ben ik iemand die ervan overtuigd is dat elke baan belangrijk is in de keten van ons collectief succes. Treat the CEO with the same respect as the janitor. Daar geloof ik heilig in. Maar juist ook omdat iedereen in de maatschappij werk doet dat bij hem past, weet ik dat ikzelf echt een baan nodig heb met voldoende uitdaging. Dat gevoel van de bovenste plank van het keukenkastje waar je toch geregeld bij moet maar waar je voor op je tenen moet gaan staan. Als het te makkelijk gaat, raak ik al snel mijn interesse kwijt. Maar veel werkgevers willen je niet ‘zoiets moeilijks geven’. Ze zijn dan steeds op zoek naar iemand die daarin al veel ervaring heeft. En laat ik nou net die zeldzame uitzondering zoeken die verder kijkt dan dat en zegt: ‘ze heeft het nog nooit gedaan en ik denk dat ze het wel kan’. Aldus de machtige Pippi Langkous.
Wat wilde jij worden toen je klein was? En wat doe je nu?