Het fenomeen vliegschaamte is inmiddels aardig ingeburgerd: mensen die er niet meer zo trots op zijn weer een vluchtje ergens heen te nemen for fun. Zeker als het een korte afstand betreft. Het voelt allemaal een beetje beladen. Waar zeg vier of vijf jaar geleden #wanderlust nog hip was, zijn milieubewust reizen en niet te veel reizen, dat nu. Maar de beweging gaat verder.
Online bestellen
Onlangs zat ik in de trein waar twee dames voor mij het hadden over online bestellen. Normaal lees ik een boek in de trein (als ik het geluk heb van een zitplek) maar deze keer kon ik mijn gedachten niet bij de inhoud houden. Dit gesprek was te fascinerend. Dame 1 vertelde hoe zij voor haarzelf en de kinderen regelmatig wat bestelde en dit altijd bij een winkel in de buurt liet bezorgen zodat ze het ‘ongezien’ af kon halen. Dame 2 vond dit vreemd: “Het hele handige aan online shoppen is toch dat je niet meer weg hoeft om aan je spullen te komen? Nu moet je alsnog de deur uit om dat pakket af te halen?”
Steeds dezelfde buren
“Ja”, zei dame 1, “waar, maar zo hoef ik niet bij mij buren aan te bellen én valt het minder op voor mijn vriend.” Op dat moment legde ik mijn boek weg en pakte ik de spreekwoordelijke popcorn. Dit kon leuk worden. “Nou, kijk, ik ben zelf zelden thuis als de bestelling komt. Nu weet ik dat onze pakketbezorger het eerst bij een behoorlijk aantal buren probeert, alvorens hij het naar een pakketpunt brengt. De kans is dus groot dat ik bij mijn buren moet aanbellen. En meestal zijn dezelfde mensen thuis op die momenten en dus moet ik het pakket ook vaak bij dezelfde buren afhalen. Tja, dan voel ik me toch ongemakkelijk als ik voor de derde of vierde keer die maand aanbel. Alsof ze het bijhouden, ‘van heb je haar weer’.” Dame 2: “Ah joh, dat zit echt tussen je oren. De buren zijn echt niet zo met jou bezig hoor. Ze nemen vast de pakketten voor veel meer mensen aan.” Dame 1: “Ja nog erger!” Dame 2: “Als ze het niet zouden willen, zouden ze het niet aannemen, toch?” Dame 1: “Ja, maar dat is ook gewoon vriendelijkheid: als je al hebt open gedaan voor de postbode en het pakket blijkt niet voor jou te zijn, ga je toch niet meer zeggen dat je het niet aanneemt voor je buren?” Dame 2: “Ja ook waar. Moeilijk hoor, nooit verder over nagedacht. Maar dan ga jij dus voor het pakketpunt?” “Ja en ik wissel de winkels ook af als ik eerlijk ben. En dan vooral ook afhankelijk van wat ik besteld heb. Een neutrale doos of eentje met bol.com vind ik minder erg dan een felle van H&M of Zalando. En dan begint mijn vriend ook weer over hoeveel dit nou weer gekost heeft en of de kast nog niet vol genoeg hangt.” Dame 2: “Haha, die van mij zegt daar niet zoveel over, maar hij shopt zelf meer dan ik.”
De oplossing
Dit gesprek ging zo nog even door maar vooral die schaamtecomponent vond ik interessant. Zelf bestel ik ook af en toe wat online; sommige maanden meer dan andere. Dan gaat het vaak om dingen waar ik onvoldoende aanbod van vind in de stad. En als ik moet kiezen tussen een postpunt of mijn eigen adres, kies ik ook vaak een postpunt. Meer omdat ik dan zeker weet dat ik het op elk moment kan ophalen (binnen hun openingstijden). Mijn buren zijn namelijk ook niet altijd thuis en dat werkt dan niet even handig met ophalen als zij het in huis hebben. Maar eerlijk is eerlijk: als ik een paar keer per maand of nog erger per week bij dezelfde buren een pakket zou moeten afhalen zou ik me toch ook ietwat schamen, denk ik. Nu kreeg ik onlangs een flyer in de bus: in uw buurt wordt een brief- en pakketautomaat geplaatst. Handig, dat ding werkt 24 uur per dag! Meteen moest ik terugdenken aan de twee dames in de trein: de bestelschaamte is voorbij, je kunt nu 24 uur per dag anoniem los, dame 1. Wel jammer van die camera die in de automaat zit. Maar zolang PostNL nog niet gaat pakket-shamen, zal het wel meevallen ?